Gabriel'in Cehennemi - Sylvain Reynard

Kitap Adı: Gabriel'in Cehennemi

Yazar: Sylvain Reynard

Orjinal Adı: Gabriel's Inferno

Çeviri: Belkıs Dişbudak

Yayınevi: Optimum Kitap

Basım Yılı: 2012

Seri: Gabriel's Inferno kitap 1

Sayfa Sayısı: 650

Seri:

#1 Gabriel'in Cehennemi

#2 Gabriel Arafta

#3 Gabriel'in Cenneti

Harika ve içe işleyen bir aşk kitabıydı. Hem de tüm yazım yanlışları ve çevimenin kitabı mahvetmeye çalışma çabalarına rağmen... 

İlk önce sıkıcı olan teknik kısımlardan bahsedeceğim. Öncelikle kitapta özellikle ilk kısımlarda birçok yazım yanlışı vardı. Onun dışında çevirmene kitap boyunca bol bol seslendim. Evet, çevirmen eski kelimeler, yani günümüzde çok fazla kullanmayan kelimeler tercih etmişti kitap boyunca. Başta beni rahatsız etmemişti, çünkü tarihsel bir yönü de olan Dante ve Beatrice anlatılırken o kelimeler gözümü tırmalamamıştı. Ancak daha sonra maalesef kasti seçimler olduğunu düşündürecek kadar göze batıcı oldu. 

Kitap Dante ve Beatrice, ve hatta tarih, edebiyat ve sanatla ilgili terimsel bilgilerle dolu. Bu kısımda gözlerim malesef ki çevirmen notu aradı ama bulamadı. Ben yine Dante'nin yeri bende biraz ayrı olduğu için az çok bir şeyler biliyordum, çok yadırgamadım. Ama benim de takıldığım bir çok teknik mesele oldu ve okuma sürecimi sıkıntıya soktu... Kısaca 2. kitabın çevirilmesinde çevirmen bunlara dikkat etme teveccühü gösterirse beni ihya eder... :)

Ve ve ve en çok takıldığım kısım. S.. et kelimesini rahatça yazan çevirmenin 'ditmek' tabiri kullanması oldukça komikti. Hele de üzerinde yetişkin romanı yazan bir kitapta... Orijinalinde böyle bir sansür var mıydı bilmiyorum ama bir çok kişiye de bana geldiği gibi trajikomik geldiğine eminim... Ve o "itoğlu it", "eşeklik etmek" tabirlerinin hangi kelime kalıplarından çevrildiğini de şahsi olarak merak ediyorum.

Gelelim bu sorunların bile mahvetmeyi başaramadığı o kitaba... Reklam amaçlı olsa bile Elli Ton serisiyle karşılaştırılması beni üzdü. Bu kitaptaki o aşkın yanında Elli Ton'daki sadece tensel bir ilişki  kalıyor, üzgünüm... Ortak yön ararsak sadece uysal ve saf kızımız; zengin, yakışıklı, kibirli ama geçmişinden büyük bir yara taşıyan oğlumuz. Tek ortak nokta sanırım bu, ve bu ortaklığa uyan onlarca kitap sayılabilir... 

Gabriel'e kitap başında çok kızdım. Tam bir ZÜPPEydi çünkü. Marka merakı olan, sürekli kendini öven, ki bunu karşıdakini yerin dibine sokarak yapan bir züppe hem de. Ama olaylar çözüldükçe, Gabriel'in aslında nasıl bir 'Cehennem'de yaşadığını anlıyorsunuz... Birbirlerini eskiden tanıma olayları da kitabın duygu yükünü ve romantizmini arttıran harika bir ayrıntı. Ve Julia... Saf görünen kızımız da aslında Gabriel'den aşağı kalır bir cehennemden çıkmış değil. 

Gabriel geçmişten beri kendisini sürgün ettiği cehennemde Julia'nın yardımıyla bağışlanma arayacak. Julia ise o gerizekalı Simon'la yaşadıklarına rağmen gerçek aşkı yeniden bulacak ve kendini sevmeyi yeniden öğrenecek. Geçmişin hayaletleri ve şeytanlarıyla yüzleşemeden bir araya gelemeyecekler... 

Julia'nın dua ettiği enteresan tanrılar da gülümseten kısımlardandı. Örnek: "Ah, köpeklerin yaşayamayacağı pahalı dairelerin tanrıları, ne olur, beni rahat bıraksın..." 

Kitaptaki Dante&Beatrice aşkına atıf ise kitabın edebi değerini arttıran bir özellik, benim de keyif aldığım bir yandı. Ah, Gabriel'in o sözü: 'Yarın cennetten kovuluyorum, Beatrice. Tek umudumuz, daha sonra senin beni bulman. Beni cehennemde ara.'

Son sözüm: Her şeye rağmen yine de tavsiye edilir, hem de nasıl... 

PUANIM: ♥♥♥♥♥

P.S.: Yazıyı yazarken ise kitapta da geçen anlamı güzel şu güzel parçayı dinliyorum...

Alıntılar: 

'Sende yalnızca aksilikleri çeken bir mıknatıs var,  Bayan Mitchell, bende ise  günahları çeken bir mıknatıs var.'

...

Aslında yakından tanıyanlar tarafından Gabriel'ın poker oyuncusu falan olamayacağı biliniyordu. İçindeki fırtınaları pek çok yolla, pek çok küçük ayrıntıyla açığa vuruyordu. Öfkelendiğinde gözlerini yumardı. Çaresizlik hissettiğinde yüzünü ovalardı. Sıkıntıları varsa, korkuyorsa volta atardı. 

...

Gabriel'in züppece zevklerinden: Altın dolma kalem :)

Montblanc dolmakalemini alıp kapağını yavaşça açtı. (Rachel): "Normal insanlar da böyle kalemler mi kullanır, yoksa yalnız Orta Çağ uzmanları mı? (...) Hokkayla divit kullanmayışına şaştım."

Gabriel kaşlarını çattı. "Bu kalem Meisterstück 149," dedi. Bunun bir anlam ifade edeceğini sanıyordu. 

...

'Gabriel bana hediye vermek istemiş. Benim için bir şeyler hissediyor olmalı... Sadece acıma olsa bile. Şimdi artık fotoğraftan başka bir şeyim daha oldu. Sonsuza kadar benim olacak bir şey daha.'

... 

Ve fifty'e ufak bir gönderme olan kısım. Okuyanlar bilir Fifty Shades'de Ana Thomas Hardy hayranıdır, özellikle Tess. 

(Julia): 'Evet, çünkü bence Thomas Hardy'den bir şeyler yüzeyin altında kıpırdanıyor. Ondan ne kadar nefret ederim, bilirsin. İnsanların aklını oynatan manyak.'

...

Ve gelelim yine fanların kim kime benzer muhabbetlerinden bir demete. Bilirsiniz ben de Christian Grey'e Matt Bomer'i uygun olduğunu düşünenlerdenim.

Gabriel O. Emerson'a gelince benim hayalimdeki Gabriel biraz daha farklı olsa da sevdiğim oyunculardan olan Henry Cavill'in de özellikle resimdeki halleriyle çok güzel uyduğu. Ayrıca Sylvia Day'in Bared To You serisine de True Blood'dan tanıdığımız Joe Manganiello uygun görülüyormuş. Malesef seri henüz Türkçe'ye kazandırılmadığı için ve de okumadığım için bilemiyorum. Ama bakın abileri/ablaları Henry Cavill'in şu halleri ne tatlı ve de Gabriel'e uygun. 

x

Ve bu da o papyonlu hallerine atfen :) Sevgiler... Sizin aklınızda kimler var peki?

İkinci kitap için beklemedeyiz :)